سابقه پیوند سبزیجات در ایران و جهان

پرورش سبزيجات پيوندي از اواخر دهه 1920 ميلادي در كره جنوبي و ژاپن آغاز گرديد. اين تكنيك متعاقباً به سراسر آسيا و اروپا گسترش يافت. امروزه حدود 81 درصد سبزيجات در كره جنوبي و 54 درصد آنها در ژاپن از طريق پيوند زدن حاصل مي آیند. بر طبق اطلاعات موجود ، گیاه بادمجان از اولین سبزیجاتی بوده اند که در دهه 1950 میلادی در سطح وسیع پیوند گردید و گوجه فرنگی و خیار در دهه های 1960 و 1970 میلادی در مراتب بعدی به مرحله پیوند تجارتی رسیدند.

 استفاده از اين شيوۀ پرورش سبزیجات در سيستم هاي کشت متراکم از جمله در گلخانه ها و تونل هاي بلند مرسوم شده است. پرورش سبزيجات پيوندي بويژه در كشورهاي شرق آسيا بشدت طرفدار دارد بگونه اي كه در سال 1998 ميلادي بطور تخمين 540 ميليون نشا در كره جنوبي و 750 ميليون از آنها در ژاپن پيوند شدند. اين تكنيك تدريجاً به نواحي خاورمیانه ، اروپای غربی و ایالات متحده آمریکا گسترش يافت و بعنوان شيوه اي جهت افزايش توليدات گياهي و مديريت بيماريهاي خاكزاد متداول شد. امار تولید نشا های پيوندي در کشورهای اروپایی که بیشترین سطح تولیدات گلخانه ای را دارا میباشند بشدت رو به افزایش است به طوری که تولید گوجه فرنگي پیوندی در اسپانيا از يك ميليون بوته در سال 2000-1999 ميلادي به بيش از 45 ميليون بوته در سال 4-2003 ميلادي و به 129 میلیون بوته در سال 2009 میلادی افزايش يافت. همچنین تولید گوجه فرنگي پيوندي در سال 2009 میلادی در ایتالیا حدود 47 میلیون بوته و در فرانسه 28 میلیون بوته بوده است. ایالات متحده آمریکا نیز در سال 2005 میلادی با 45-40 میلیون نشای پیوندی از جایگاه ارزنده ای در این رابطه برخوردار شده است. در کشور ما نیز طی سالیان گذشته تولید سبزیجات پیوندی از مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی آغاز شده و بتدریج در برخی از شرکت های خصوصی به تولید انبوه رسیده است.